Wijngaarden kleuren groen en geel
Met enige regelmaat hebben we het voorrecht even op ons eigen plekje in
Frankrijk te mogen zijn, hartje Languedoc. Zo aan het begin van het
voorjaar is een mooie tijd, om even de koude en regenachtige Nederlandse
winter achter ons te laten. Nou ja, vorig weekend was het hier ook
regenachtig, maar de afgelopen dagen was het heerlijk. Op zich is wat
regen heel normaal voor deze tijd van het jaar. Maar ja, wat is normaal
tegenwoordig? De natuur smachtte hier al lange tijd naar water, dus
alles wat op dit moment aan regen valt, is meer dan welkom. Droogte
heerst hier. Gelukkig viel vorige week zaterdag in het naburige
Catalunya ook de nodige regen – daar is de situatie zelfs nog een slag
erger dan hier in de Languedoc.
Het voorjaar is hier sowieso een fijn jaargetijde. Niet de hitte van de
zomer, als het goed is een lekker zonnetje en een landschap dat je voor
je ogen ziet veranderen door bloemen en uitlopend groen. Opvallend is de
kleur van de wijngaarden, die in de loop der jaren in het voorjaar
duidelijk is veranderd. Dit jaar zagen we voor het eerst zelfs gele
stroken tussen de stokken. Bij nadere beschouwing bleek het te gaan om
koolzaad, dat op meerdere plekken is ingezaaid tussen de rijen. Om en
om, dus een rij gras en dan een rij koolzaad.
Het is mooi om te zien, maar dat niet alleen. Het is een teken dat – ook
hier – meer en meer wordt nagedacht over onderbegroeiing in de
wijngaarden. In het verleden waren vrijwel alle wijngaarden tussen de
rijen stokken nagenoeg kaal. Boeren houden niet zo van onkruid, laten we
maar zeggen. Maar inmiddels zijn de wetenschappelijke inzichten over dit
‘onkruid’ sterk veranderd. Onderbegroeiing kan veel voordelen hebben,
als je maar kiest voor de juiste vorm. Uiteraard aangepast aan de
specifieke behoefte van de wijngaard.
In Bordeaux hoorde je lange tijd zeggen dat bijvoorbeeld gras in de
wijngaard te veel concurrentie met de stokken zou opleveren. Inmiddels
zijn ze daar helemaal van teruggekomen. Door de juiste beplanting te
gebruiken blijkt verdamping juist te worden tegengegaan, waardoor het
vocht beter in de grond blijft. Wat in de huidige warme jaargangen,
zoals 2022, veel voordeel blijkt op te leveren. Waarmee de wijngaarden
een enorme metamorfose hebben ondergaan. Het leidt ook tot een grotere
biodiversiteit, waardoor nuttige insecten beter hun werk kunnen doen.
Andere voordelen van beplanting tussen de stokken zijn het voorkomen van
erosie en het fungeren als natuurlijke groenbemesting, zoals
bijvoorbeeld met koolzaad. Het is mooi dat wetenschappelijk onderzoek en
nieuwe inzichten op die manier een positief effect hebben op het
landschap. Het is jammer dat niet iedereen bereid of in staat is deze
inzichten in de praktijk te brengen. Ondanks alle negatieve berichten
over glyfosaat zijn er ook nog altijd producenten die dit blijven
gebruiken. In de omgeving waar wij zitten zijn er ook wijngaarden die in
beheer zijn bij leden van coöperaties die weinig gemotiveerd zijn om
voor kwaliteit te gaan. Geen wijnboeren, maar druiventelers. De goede
uiteraard niet te na gesproken. Het is, zo lijkt het wel, net als met
vaccinaties, die afgelopen weekend weer in het nieuws waren na het
overlijden van meerdere baby’s aan kinkhoest. Degenen die er in geloven,
doen er hun voordeel mee. Degenen die er niet in geloven, worden
geconfronteerd met de gevolgen.
In feite is het in de wijnbouw net als bij andere vormen van landbouw.
Er is een groep die zich op allerlei manieren bezighoudt met kwaliteit
en met duurzaamheid. Daarnaast is er een groep die focust op productie,
en de manier waarop ze die kunnen bereiken, laat hen koud. En net als
bij andere vormen van landbouw is het wetenschappelijk onderzoek en
innovatie die kunnen zorgen voor meer duurzaamheid en evenwicht met de
natuur. Hopelijk komen steeds meer boeren tot het inzicht dat dit de
juiste weg is. De kleur van de wijngaarden hier in het voorjaar is
hoopgevend.
Ronald de Groot
|